„Niektórzy badacze twierdzą, a jest ich większość, ze Fredro nie trafił w swój czas. Wszak nad jego twórczością jak klątwa unosił się duch Wielkich Romantyków, niosących sztandar Chrystusa Narodów. To mu ciążyło… i doskwierało…, wpływając na nieadekwatny do zasług rezonans społeczny. Ale jednocześnie tyle pozytywnych malunków zawarł w swych komediach, jak choćby pogodzenie dwóch żywiołów: Cześnika i Rejenta w Zemście, że i dziś jego twórczość zachwyca i wzbudza dobrą energię, komentując inteligentnie nasze portrety psychologiczne, zadomowione w krzywym zwierciadle.”

Maciej Ferlak – w uwagach reżyserskich

„Jest tu coś zachwycającego i przejrzystego moralnie w tkanych przez Fredrę akcjach: pomimo sporów, murów, różnic, niesnasek, czy wreszcie skakania sobie do gardeł – zawsze jakieś rozsądne wyjście się znajdzie, by je zażegnać. I to dzieje się samo, samo wychodzi, bez zbędnego moralizowania, rozdzierania szat, modlitewnych jęków, czy wreszcie politycznej manipulacji. Pod komediowym płaszczem jego twórczości kryje się niezwykła, dziecięca niemal wiara w człowieka i dobrą gwiazdę losu.”

Maciej Ferlak – w uwagach reżyserskich